Opowieść o ucieleśnieniu twoich pragnień: posiadania domu i własnej łaźni na przedmieściach. Początek.
Nie byłem fanem życia na wsi. Ale reżim miejski jest już irytujący. Ciało coraz bardziej domaga się odpoczynku. Wycieczki turystyczne są albo zmęczone, albo po prostu nudne. A jest aż 107 dni wolnych w roku, plus święta i wakacje. Tak więc nudne dni zabijania zyskują ponad 140, a to prawie jedna trzecia roku. Przez te wszystkie dni odpoczynku za granicą nie będziesz jeździć na łyżwach, a w mieście już jest nie do zniesienia. Pozostaje jedyny rodzaj rekreacji - to wypoczynek poza miastem.
Oczywiście dacza o powierzchni 6 akrów w pobliżu Moskwy, z domami stojącymi blisko siebie, gdzie do wody trzeba przejść 5 km, a las widać tylko przez lunetę, takiego odpoczynku już nie mamy uwodzi. „Komunistyczny raj” najwyraźniej nie spełni pragnień. Jest więc tylko jedno wyjście - przytulny dom z łaźnią na wsi, gdzie sąsiedzi, podobnie jak krewni, nie są widoczni za jabłoniami, aw starej chacie można się wyspać na tydzień wcześniej.
Nasza rodzina, jak każda rodzina miejska, która nie przyjechała w dużej liczbie do Moskwy, ale jest w jakiś sposób główną częścią miasta, własny mały kawałek ziemi, który odziedziczył po babciach i prababkach, które jak wszyscy nasi przodkowie mieszkali we wsi. Niewiele osób wciąż pamięta, że Moskwa nie od razu stała się wielkim miastem. A sama Moskwa była dużą wioską. Stolicę otaczały wsie, które „zlewały się” z Moskwą. Ale w naszej ziemi nie chodzi o działkę na Rublevce lub Pirogovo, nie o wioskach wokół Podolska lub Małachowce, ale o bardziej realnych cięcia gruntów, które jeszcze nie zwróciły uwagi na różnych burmistrzów miast satelitów i dużego regionu moskiewskiego ośrodki.
Więc kontynuuję. Nasza rodzina ma mały kawałek ziemi w starej wiosce. Oczywiście wszystkie wioski są stare, nowe wioski nie pojawiają się na mapach. Dziś domy na starych wsiach kupuje się częściej, jest to tańsze i pewniejsze formalnościowo. Ale tak się złożyło, że stary pięciościenny dom we wsi został odziedziczony po naszej babci. Babcia, która zostawiła nam spadek, była kuzynką mojej babci. Mąż tej wiejskiej babci został rozstrzelany bez zrozumienia w 1943 roku, a dzieci z małżeństwa nie było. Tak więc po śmierci kuzyna mojej babci dom i działka pozostały nam.
We wsi, w przeciwieństwie do domków letniskowych i działek ogrodniczych, budowa jest zawsze bardziej opłacalna, wygodna i prostsza. A w ostatnich latach mieszkańcy miast aktywnie sięgali po dziedziczne działki i zaczęli budować i przebudowywać, tworząc dla siebie „hacjendę”. W ten sposób zaczęły „ożywać” stare wsie, a do tego całkiem godni sąsiedzi. W każdej wiosce są rodziny, które przez cały rok mieszkają w swoich domach, co oznacza, że są praktycznie wykluczone włamania do cudzych domów, co pozwala ulepszyć swój dom i działkę zgodnie ze swoim nastrojem i zgodnie upraszanie.
Odziedziczyliśmy taki stary wiejski dom, w którym jeden duży pokój o powierzchni 22 m2. metrów, obciążony piecem, zajmujący jedną trzecią powierzchni użytkowej, dom z trzema strzelnicami na ulicę. Przed chatą znajduje się również małe pomieszczenie, które służy jako kuchnia i przedłużenie bez izolacji. (baldachim), gdzie można przeżyć dwie lub trzy dobre osoby przy dobrej, ciepłej pogodzie przez dwa tygodnie pozostawić link.
Dom jest mały, udogodnienia na podwórku, ale nie jest to obce naszej mentalności. To, że nie ma gazu ani wody, a ogrzewanie pieca zajmuje pół dnia, spalenie stosu drewna opałowego, które jest już trudne do kupienia, a nawet drogie, już mi nie przeszkadzało. A z wiekiem jest już zbyt leniwie, żeby gdzieś jechać, więc wakacje spędzamy na wsi. Jest ogródek warzywny, zniszczone ogrodzenie, a cała wioska to potencjalni krewni.
Ale czas dyktuje własne warunki i zasady życia. Dla mnie osobiście w naszej wiosce brakuje mi prostej, wygodnej nowoczesnej wanny. W końcu kąpiel to zdrowie i powód do ponownego relaksu. A w naszej wiosce, jak choroba wirusowa, budują się wszyscy: kto zdecydował się zaktualizować płot, kto zbudować łaźnię, kto rozbudował dom, kto przesuwa dach, kto jest czym. Postanowiliśmy więc nie oddzielać się od mas i ustawić się w szeregu na wzór naszych sąsiadów.
Nie było pytań, co zbudować. Oczywiście musisz zbudować łaźnię. Rozumowali coś takiego. Mamy dom, choć stary, ale wciąż mocny, wydaje się, że pasujemy do wszystkiego, nawet podczas najazdu wszystkich krewnych w święto Matki Bożej Kazańskiej. To jedyne święto, które obchodzę w tej wiosce od wielu dziesięcioleci. Chociaż wszyscy krewni i byli stali mieszkańcy wioski wyprowadzili się i nie mieszkają już w tej wiosce, z uporem sztangisty uparcie przyjeżdżają do swojej ojczyzny, aby obchodzić to święto kościelne.