Usuwanie obornika: podstawowe techniki część 1

Obornik bez przetworzenia zaczyna zajmować dużo miejsca, a także uwalnia dwutlenek węgla i szkodliwe substancje. Dlatego rolnicy zajmujący się hodowlą zwierząt gospodarskich i drobiu starają się zwrócić uwagę na jego prawidłową utylizację. Bezodpadowa produkcja jest również korzystna z ekonomicznego punktu widzenia. Obornik może być używany do różnych celów.

Skład obornika

Aby zrozumieć, jak najlepiej pozbywać się odpadów pochodzących od zwierząt gospodarskich i drobiu, możesz dowiedzieć się, jaki jest skład tej biomasy. Zależy to od materiału ściółki, sposobu czyszczenia i usuwania płynów oraz rodzaju zwierzęcia. Standardowy obornik zawiera następujące składniki:

• organiczne (25–35%);
• woda (do 80%);
• azot;
• minerały i pierwiastki śladowe.

Większość wody znajduje się w odchodach krów, ale na ten wskaźnik wpływa metoda drenażu. Ilość materii organicznej zależy od ściółki i pożywienia, które zjadały zwierzęta, ich ras. Najwięcej tych substancji występuje w odchodach kur, a najmniej w odchodach bydła (bydło).

Minerały występują w kompozycji w postaci tlenków i kwasów. Może to być wapń, żelazo, chlor, fosfor, magnez i inne substancje. Udział masowy minerałów nie przekracza 1,5%.

Rozkładając się w warunkach naturalnych, obornik tworzy muł, próchnicę, wydziela dwutlenek węgla, metan, amoniak, azot. Jeśli podczas tego procesu zostanie ustalony nadmiar wody, uwolni się więcej metanu, a materia organiczna zamieni się w szlam. Kiedy fragmenty roślin i gleba dostaną się do biomasy, po procesie rozkładu powstaje próchnica.

Gazy uwalniane w trakcie reakcji dostają się do atmosfery, zaburzając równowagę ekologiczną. Dopiero po przeprowadzeniu recyklingu można uzyskać materiał najbardziej odpowiedni do dalszego wykorzystania.

Co możesz uzyskać po przetworzeniu?

Należy zauważyć, że uwolnienie gazów do atmosfery i innych produktów ubocznych nie jest całkowicie wyeliminowane. Tyle, że wynikiem jest bardziej przydatny produkt, którym może być:

• humus;
• suche nawozy;
• biogaz;
• brykiety stałe używane jako paliwo;
• gaz do kotłów pirolitycznych;
• izolacja.

Który sposób wybrać do utylizacji, właściciele serwisu decydują samodzielnie. Znajomość szczegółów prowadzenia takich procesów jest ważna, aby uniknąć błędów.

Obornik bydlęcy

Odchody krów i innego bydła zawierają mało azotu i materii organicznej. Ten materiał ma wysoką zawartość wilgoci. Cechy te sprawiają, że takie odpady nadają się do produkcji próchnicy. A do produkcji brykietów paliwowych obornik nie jest odpowiedni. Będziesz musiał poświęcić dużo energii na proces suszenia. I ten rodzaj odchodów nie nadaje się również do produkcji pirolizy i biogazu, produkcji izolacji.

Aby uzyskać humus, biomasa jest spiętrzona, potraktowana specjalnymi związkami z bifidobakteriami. Mikroorganizmy aktywnie przetwarzają materiał. Podczas tego procesu obornik jest podgrzewany do 40-60 ° C. Pożądane jest, aby ściółka była oparta na pokruszonych roślinach. To rekompensuje brak materii organicznej, a gotowa próchnica będzie lepiej poluzować glebę.

Obornik wieprzowy

Ten biomateriał zawiera dużo azotu i materii organicznej. Z drugiej strony wilgotność jest niska. To sprawia, że ​​obornik świński jest wszechstronny do wszystkich rodzajów utylizacji. Nawet naturalnie odchody szybko tracą wilgoć, która przedostaje się do gleby (nie należy o tym zapominać podczas przetwarzania).

Wadą tej biomasy jest większa zawartość robaków w porównaniu z innymi typami obornika. Niemożliwe jest niekontrolowane przechowywanie tych odchodów, aby mogły się rozlać lub dostać do gleby.

Często suche nawozy są wytwarzane z odchodów wieprzowych. Po przetworzeniu materiał nie zawiera pasożytów ani patogenów. Dlatego taki materiał można przechowywać prawie w dowolnym miejscu na terenie (nawet obok studni z wodą pitną). Gotowy nawóz zachowuje pierwotną ilość azotu i pierwiastków śladowych, co przyczynia się do prawidłowego rozwoju wielu rodzajów upraw ogrodniczych.

Wadą nawożenia na sucho jest potrzeba obfitego podlewania. Do wody dodaje się bifidobakterie. Proces pozyskiwania suchego nawozu wygląda następująco:

• zebrany obornik jest wyciskany w separatorze;
• do biomasy dodawane są regulatory kwasowości;
• materiał poddawany jest obróbce cieplnej, podczas której giną robaki, bakterie chorobotwórcze;
• suszona masa jest mielona na mąkę w młynie;
• granulator tworzy frakcje o pożądanej wielkości.

Gotowy materiał pakowany jest w worki lub worki. Ten proces wymaga użycia specjalnego sprzętu. Jego nabycie stopniowo się opłaca.

Ciąg dalszy nastąpi!

Jak przetwarzasz obornik? Napisz w komentarzach!

Przyjaciele, jest nas już 30 tysięcy! Subskrybuj nasz kanał -pracujemy,abyś otrzymywał tylko przydatne, interesujące i istotne informacje!

Przeczytaj także:

• Kurczak na paletach zrób to sam niedrogi: opis, fotorelacja.
• Jak zbudowaliśmy basen w letnim domku w trzy dni: opis, ceny, fotorelacja.

Obejrzyj wideo - Podstawy gleboznawstwa. Klasyfikacja gleb, nawozy, kwasowość.