Dlaczego przeprowadziłem się do wioski i co tu robiłem pierwszego lata

Jak przemieszczać się z miasta do kraju. Poruszające historie, z jakimi trudnościami musiałem się zmierzyć. O zaletach i wadach życia na przedmieściach.

Nazywam się Marek i od 3 miesięcy mieszkam w pięknej ukraińskiej wiosce. Tutaj oprócz 150 mieszkańców jest też rodzina bocianów, w pobliżu lasu i jezior. Tutaj szukam samorealizacji i terapii moich zaburzeń psychicznych.

Sześć miesięcy temu moje życie było zupełnie inne - stabilna, nieskomplikowana praca zdalna w dziedzinie IT, kochająca dziewczyna i komfort duchowy. Ale była kwarantanna, a mnie to przerwało i uciekłem z domu, zostawiłem dziewczynę i pracę. W takim stanie, pogrążony w pożyczkach, mieszkałem w garażu i nawet tam osiadłem całkiem nieźle - ale bez pieniędzy i pracy nie miałem co zapłacić nawet za garaż, więc wyprowadziłem się i autostopem podjechałem do domu ojca.

Dom okazał się w złym stanie, więc zacząłem go aktywnie czyścić i naprawiać wszystko, co mi wystarczało. Sprzątanie trwało całe trzy tygodnie, a nawet wtedy było niedoskonałe.

Nie ma bieżącej wody ani kanalizacji - jest tylko studnia. Ciepło powinno być zapewnione przez piec. Znajduje się tu duży ogród warzywny, z którego większość, za zgodą ojca, zasiała sąsiad. Są jabłonie, śliwki, orzechy, wiśnie, wiśnie i tak dalej.

Przez 3 miesiące mojego pobytu tutaj dużo zrobiłem dla jakiegoś zarobku. Próbowałem przez Internet sprzedawać znajomym ręcznie robione towary, zbierać datki. Był dopiero czerwiec - czereśnie dojrzałe, zdążyłem je zebrać, ugotować dżem i sprzedać znajomym i świeżych wiśni. Sprzedawał też herbatę (melisa, mięta), fajki własnej produkcji oraz obrazy pozostałe z garażu, który był jednocześnie galerią.

W obliczu problemu braku internetu niezbędnego do takiego życia. Na ziemi E jest stabilne, ale w miejscach zasilania trafiam na spoty 4G z wieży sąsiedniej wioski, co pozwoliło mi nie tracić kontaktu ze społecznością internetową. Wyszedłem na dach - mój operator ma na dachu promień 4G. Biorąc pożyczkę, kupił antenę, modem i router od lokalnego przedsiębiorcy, zainstalował i zadowolił swojego ojca, który do samego końca nie wierzył w możliwość tego, co się stało.

Wioski tradycyjnie hodują zwierzęta domowe na mięso. Dlatego po przeprowadzce bardzo chciałem mieć zwierzęta, a mój ojciec zaproponował króliki. Poprosiłem o darowizny w Internecie i kupiłem 4 króliki za 360 hrywien, z których trzy nagle zmarły. To i szereg innych negatywnych wydarzeń w moim życiu osobistym doprowadziło mnie do depresji i przez cały miesiąc nie robiłem nic w domu. Mój ojciec karmił królika i mnie. Pełzanie w końcu stało się ogromne.

Mój ojciec i ja oszczędzamy na wszystkim, a mój ojciec, doświadczony i dziedziczny emeryt, wie, jak za niewielką kwotę kupić dość jedzenia i jedzenia na długie, choć nieco chude życie. Przez wszystkie trzy miesiące jedliśmy płatki zbożowe, makarony, od czasu do czasu gulasz i jakoś przeżywaliśmy na mojej pensji i jego pensji. Nasze domowe produkty obejmowały małe ziemniaki, buraki i cukinię, które prawie zjedliśmy do jesieni.

Musisz coś zrobić w wiosce. W wiosce mojego ojca rosną jabłonie i orzechy, ale w tym roku nie przyniosły owoców, więc prawie jedynymi dostępnymi zasobami, za pomocą których można coś zrobić, są śliwki i wiśnie, które były brzydkie.
Wbrew zapewnieniom ojca i bliskich, że ze śliwek nie będzie wina, zrobił dobre i mocne wytrawne wino, które, jeśli przeżyje, będzie dobrym i smacznym napojem.

To nie wszystko, co mi się tutaj przytrafia, ale chyba najważniejsze jest to, że lato minęło, choć nie tak wydajnie, jak byśmy chcieli, ale bardzo ciekawe. Na wsi ratuję się przed depresją i staram się zrealizować, zrobić coś pożytecznego i wartościowego.