Mam 49 lat - powiem ci, o jakiej kobiecie marzę, ale jeszcze żadnej nie spotkałem
Niektórym ludziom trudno jest wyjaśnić, jak widzą swoją miłość. Dla nich to jakaś tajemnica, dar losu ukryty za zasłoną przyszłości.
I wiem dokładnie, jakiej kobiety potrzebuję. I jestem pewien, że będę miał z nią idealny związek. A taką kobietę dosłownie będę ubóstwiał.
Nie potrzebuję zupełnie młodej kobiety, nie będziemy mieć z nią nic wspólnego. Dla mnie atrakcyjna kobieta ma 35-45 lat.
Ale zacznę od tego, że nie interesują mnie kobiety, które z wiekiem przestają się rozwijać jako osoba. Często zdarza się to w przypadku kobiet w wieku 40+. Moim zdaniem to największy minus każdej osoby, z którą nie sposób się znieść.
I tylko z kobietą, która stale nad sobą pracuje, możesz zbudować dobry związek. Ponadto można je stale rozwijać i ulepszać. I jakoś po prostu nie wyobrażam sobie drogi do wzajemnego zrozumienia między ludźmi.
Również kobieta powinna być wolna. I tutaj należy rozumieć, że dzieci w żaden sposób nie dodają osobistego czasu i przestrzeni osoby do podejmowania decyzji. Chyba że są, oczywiście, dorosłe i niezależne.
Nie mam nic przeciwko dzieciom i bardzo je kocham, ale nie chcę ich ponownie wychowywać. Po prostu kobieta, która może poświęcić więcej czasu sobie, i tak będzie atrakcyjniejsza dla każdego mężczyzny.
A ta, która opiekuje się dziećmi, może nawet zapomnieć o sobie, jeśli jest dobrą matką. A co wtedy powiedzieć o mężczyźnie? Generalnie może nie mieć kobiecej uwagi. Ale po co więc mieszkać z taką kobietą? Tylko po to, aby wychować dzieci innych ludzi? Nie zgadzam się na to.
Ostatnio pojawił się inny trend w związkach, którego nie pochwalam: kobiety traktują mężczyzn jak jakieś dżiny, które muszą spełniać swoje życzenia.
Nie jestem przeciwny zaskakiwaniu mojej kobiety nieoczekiwaną miłą niespodzianką, aby zadowolić ją z głębi serca - oczywiście najlepiej jak potrafię. Ale kiedy dzieje się to pod hasłem „musisz” - to przepraszam, to nie jest dla mnie. Im mniej pytasz, tym więcej dostajesz. Puszkin wspomniał o tym w swojej „Opowieści o rybaku i rybie”.
Poza tym moja idealna kobieta powinna być miła. Żeby w niej ta cecha nie była dlatego, że jest tak potrzebna, że ktoś kiedyś tego uczył, ale wyszła z jej serca. Aby być szczerą życzliwością. Ale często wydaje mi się, że to najrzadsza rzecz, jaka występuje w sercu kobiety.
Feminizm jest teraz modny, ale jak widzi go przytłaczająca większość? Nazwałbym to nie wyrównywaniem praw, ale poniżeniem ludzi. Kiedy kobieta wstawia swoje „ja” zarówno tam, gdzie jest potrzebne, jak i tam, gdzie nie jest potrzebne. Kiedy nie idzie na kompromis, ale w zasadzie broni swojego stanowiska w każdej sprawie.
A miła kobieta zawsze może się poddać. I za to naprawdę ją pokocham. I zawsze będę ją spotykał.
Chyba nie oczekuję od życia niemożliwego - spotkania z taką kobietą. Wydaje mi się, że gdzieś ona jest, tak się składa, że jeszcze jej nie znalazłem. Być ciekawym, wolnym, otwartym na nowe wrażenia i wiedzę, a jednocześnie miłym - czy to naprawdę tyle?