Typowy projekt domu radzieckiego kołchozu: to, co miało być masowo zbudowane dla mieszkańców wioski

Każdy z nas był przynajmniej raz w typowej starożytnej środkowej strefie Rosji, jeszcze nie zepsutej przez bocznicę i metalowe profile, w takiej wiosce, tam, gdzie przetrwały ogrody frontowe i małe, prawie identyczne wiejskie domy, spoglądają trzema oknami na szeroką wiejską wieś ulice. Podobieństwo zewnętrzne budynków nie jest przypadkowe: ugruntowane tradycje budowlane, brak asortymentu Materiały budowlane i samo bogactwo nie sprzyjały wcieleniu indywidualnej architektury projektowanie.

Ciekawostka: w 1944 roku rząd postanowił usystematyzować wiedzę na temat budowy wiejskich domów drewnianych i rozwinął się „Typowy projekt domu mieszkalnego kołchozu”, nota wyjaśniająca opublikowana niedawno przez Archiwum Państwowe w Pskowie powierzchnia. Dokument jest bardzo ciekawy i pouczający, a nawet daje wskazówkę odpowiedzi na pytanie: dlaczego ludność wiejska w kraju Sowietów zaczęła spadać.

Budowa typowych domów miała odbywać się w rejonach leśnych BSRR i środkowej strefie RFSRR. Przypomnijmy, że miał 44 lata - koniec wojny, dewastacja i trzeba było odbudować zasób mieszkaniowy. A rząd wybrał najszerszą drogę - wziąć typową chatę, której historia sięga kilkaset lat wstecz, i opisać ją konstruktywnie, nie wprowadzając niczego nowego. Nie było mowy o komunikacji inżynieryjnej, ułatwieniach planowania czy zastosowaniu głęboko przetworzonego drewna: dom jest jednopokojowy - ściany są posiekane.

Układ

Pierwszą rzeczą, która zwraca uwagę, jest układ. Powierzchnia mieszkalna domu składała się z jednego pokoju 26m2. m. Jeśli wierzyć historiom babci i nie ma powodu, aby im nie wierzyć, to w ówczesnych rodzinach wiejskich było wiele dzieci, ponadto często starcy mieszkali pod jednym dachem ze swoimi rodzinami. Zatem w jednym pomieszczeniu miały mieszkać 3 pokolenia po 8-10 osób.

Ogólnie rzecz biorąc, opis domu obejmował 11 pokoi. To wspomniany już salon, zimne wejście, komórka lokatorska, która też jest oczywiście zimna, oraz taras-weranda. A potem zaczyna się to, co ciekawe. Zdaniem twórców radziecki kołchoz z połowy XX wieku musiał mieszkać pod jednym dachem ze zwierzętami, a to nie są koty ani psy. W domu planowano pomieścić kurnik, oborę i mały budynek inwentarski. Toaleta zasługuje na osobny opis. Miał znajdować się w budynku dla zwierząt, pomiędzy krową a drobiem. Jest bardzo wygodny i cywilizowany - nie ma potrzeby biegania na mrozie czy w deszczu do oddzielnej wychodki na miejscu. I tak zszedł na wiatr stosunkowo wygodnie i sprawdził bydło.

Fundacja

Mimo, że ówczesne budownictwo od dawna stosowało cement, beton i cegłę, fundament domu chłopskiego miał być drewniany w postaci krzeseł z bali o głębokości co najmniej 125 cm. Krzesła, zanim zostały zamontowane na swoim miejscu, musiały być upieczone na małym ogniu lub pokryte gorącą żywicą. Podbieracze również poddane zostały rozbiciu, które wypełniło szczeliny między krzesłami poniżej poziomu ścian. Podstawa rosyjskiego pieca została przeprowadzona osobno. Został wykonany w formie małej drewnianej chaty, zamontowanej również na pionowych krzesłach.

Ściany i dach

Ściany chaty były klasycznym bunkrem. Projekt przewidywał zastosowanie kłody o średnicy 22 cm do pomieszczeń mieszkalnych i 18 cm do zadaszenia i budynków gospodarczych. Ściany podziemia do przechowywania ziemniaków lub warzyw również wycięto z cienkich kłód.

System krokwi wykonano z okrągłych bali z poprzeczkami z płyt, poszycie miało być wykonane z żerdzi świerkowych, a dach pokryto deskami.

Podłoga i poddasze

W domu chłopskim projekt obejmował również izolację. Tak więc podłoga na poddaszu została wykonana z drewnianych płyt wzdłuż belek z bali, pociętych na 4 krawędzie. Dla zrozumienia, drewniane płyty to nieobrzynane deski przycięte na wymiar z ciosanymi krawędziami i o indywidualnej geometrii. Sufit zmontowano z takich płyt, dopasowując i podcinając sąsiednie krawędzie. Od strony poddasza wykonano na deskach kit gliniany - 2 cm, a następnie zasypano mieszanką suchej ziemi i słomy o grubości 15 cm.

Gotowa podłoga to jedyne miejsce w kołchozie, w którym zastosowano deskę o grubości 4 cm. Deska była nieobrzynana i dopasowana do siebie poprzez przycięcie krawędzi. Konstrukcja tortu podłogowego wyglądała następująco: wylewka z płyty, na wierzch 2 cm szpachlówka gliniana, następnie 5 cm zasypka i deska wykończeniowa.

Okna, drzwi, piec i elementy dekoracyjne

Projekt obejmował szczegółowy opis konstrukcji okien i drzwi, a także zawierał fragment dotyczący zewnętrznej strony domu.

Okna są dwuskrzydłowe. Wewnętrzny, który również jest zimowy, był głuchy i został wyjęty z kadru na lato.

Drzwi wejściowe „jednoskrzydłowe na kołkach ciesielskich”. Ciekawostka: wysokość drzwi wejściowych według projektu wynosiła 185 cm, czyli dość niska. Ten standard wynika z konieczności zachowania ciepła w chacie ogrzewanej rosyjskim piecem.

Ogrzewanie należy wspomnieć osobno. Projekt przewidywał stworzenie rosyjskiego pieca o ulepszonej konstrukcji, popularnie zwanego „tepluszką”. Tradycyjny rosyjski piec nie ogrzewał przestrzeni chaty poniżej poziomu 70-80 cm, czyli poniżej szóstki. W piecu składowano różne narzędzia lub codzienną dostawę drewna opałowego. W ulepszonej konstrukcji dolny sektor również zapewniał ciepło, co znacznie zwiększyło wydajność i czas utrzymania temperatury.

Ciekawym aspektem projektu są zalecenia dotyczące dekoracji chaty, które obejmowały szczegółowe wymiary rzeźbionych listew i okiennic, szczegóły ogrodzenia tarasu oraz dekorację frontonów.

Oszacowanie

Nie mniej interesująca w tym projekcie była sekcja „Ilość materiałów i robocizny potrzebna do budowy budynku mieszkalnego”, tylko „yers” i „yateas” to za mało. Tak więc do budowy potrzebne były 62 metry sześcienne drewna okrągłego, ponad 4 metry sześcienne słupów, 9 metrów sześciennych gliny i 3 piasku, 0,4 tony słoma, 31 kg wyrobów z kutego żelaza, 14 metrów kwadratowych szkła i innych materiałów w wysokości 609 rubli i 93 grosz. Całość siły roboczej została rozliczona w osobodniach. Budowa domu wymagała pracy koparek, stolarzy, uszczelniaczy, pieców, stolarzy i pracowników pomocniczych na łącznie 620 osobodni.

W rezultacie

Dokument jest z pewnością fascynującą lekturą, która doskonale wypełni kilka z nich godzin swojego życia i pozwoli wyobrazić sobie ciężkie życie codzienne wiejskiego robotnika z czasów rozwiniętych socjalizm.

P.S. I dopiero po skończeniu tego artykułu nagle zdałem sobie sprawę, że mój wiejski dom zbudowany w latach 70., którego używam jako dacza, został zbudowany według dokładnie takiego projektu. Podwórku już nie ma, a wychodek stał się wygodniejszy, ale pod łupkiem wciąż są gonty na świerkowych żerdziach, a sufit jest izolowany mieszanką ziemi i słomy. Dom stoi na ceglanej podmurówce, ale od 12 lat nie przyzwyczaiłem się do schylania się, wchodzenia do chaty i ciągłego uderzania głową o nadproże. A także w tym domu panuje niesamowita atmosfera ciszy i spokoju, i nie ma ochoty go ani odbudowywać, ani modernizować.

Czy myślisz, że taki projekt się teraz zakorzeni? Napisz w komentarzach!

Przyjaciele, jest nas już ponad 70 tysięcy! Polub, zasubskrybuj kanał, udostępnij publikację - pracujemy abyś otrzymywał przydatne i istotne informacje!

Przeczytaj także:

• Co to jest „płynny rubel” i jak zostały na nim zbudowane w dobie schyłku ZSRR.
• Prawdziwa sauna dymna, czyli jak umyłem się w „wędzarni” i wyszedłem brudniejszy niż wszedłem.

Obejrzyj wideo - Dom budżetowy w stylu szwedzkim. Własnymi rękami.