Detektory fal grawitacyjnych rejestrują największe zderzenia czarnych dziur

Przestrzeń to ogromna przestrzeń, która wciąż skrywa większość swoich tajemnic. A więc konglomerat naukowy LIGO i Panna zarejestrował fale grawitacyjne, które dotarły do ​​nas w wyniku najbardziej masywnego zderzenia czarnych dziur, jakie kiedykolwiek zarejestrowano. W wyniku tego „połączenia” powstała tylko gigantyczna czarna dziura, którą przypisano zupełnie nowej klasie.

Rejestracja pierwszych zderzeń i narodzin nowej supermasywnej czarnej dziury

Po raz pierwszy wykryto fale grawitacyjne pochodzące ze zderzenia czarnych dziur LIGO w 2015 roku. Od tamtej pory przez cały czas pracy LIGO i Panna zarejestrowano kilkanaście sygnałów grawitacyjnych.

A w zeszłym roku wspólna obserwacja umożliwiła naprawienie kolizji, w wyniku której narodziła się czarna dziura, których masa okazała się dwukrotnie większa niż w przypadku innych czarnych dziur zarejestrowanych za pomocą perturbacji grawitacyjnych.

Pod numerem rejestrowany jest sygnał z czterema krótkimi wahaniami GW 190521 ponownie 21 maja 2019 r.

Najprawdopodobniej były to fale uderzeniowe pochodzące ze zderzenia, które miało miejsce w odległej przeszłości, a mianowicie około sześć miliardów lat temu. Jednocześnie czarne dziury o masie około 65 i 85 razy większej niż nasze Słońce waży podczas zderzenia.

W wyniku tego połączenia pojawiła się czarna dziura o masie 142 mas Słońca, a tylko brakujące 8 mas Słońca zostało przekształconych w czystą energię i rozproszonych w przestrzeni w postaci fal grawitacyjnych.

Jaka jest specyfika tego wydarzenia

Wyjątkowość zderzenia polega na tym, że zarówno zderzająca się, jak i rodząca się czarna dziura miał masę znacznie większą niż jakakolwiek inna kiedykolwiek zaobserwowana przy pomocy fale grawitacyjne.

Wcześniej zdarzenie zarejestrowane pod nazwą CW 1700729, w wyniku czego nastąpiło połączenie czarnych dziur o masach 50 i 34 mas Słońca, które utworzyły jedną masę 80 mas Słońca.

Wydawałoby się, a co jest nie tak, cóż, zderzyły się czarne dziury o większej masie i to wszystko. W rzeczywistości wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane, a chodzi o to, że czarne dziury są tradycyjnie podzielone na dwie kategorie:

1. Czarne dziury o masie gwiazdowej. Ponadto ich waga wynosi zwykle od 5 do kilkudziesięciu mas Słońca.
2. Supermasywne czarne dziury, których waga może sięgać milionów, a nawet miliardów mas Słońca.

Astronomowie wysunęli więc teorię, że w tak dużej szczelinie mogą znajdować się tzw. Czarne dziury o masach pośrednich (IMBH). Ponadto ich masa powinna mieścić się w przedziale od 100 do 10 000 mas Słońca.

Tak więc nowy otwór o masie 142 Słońc uzyskany w wyniku połączenia doskonale wpisuje się w parametry teoretyczne.

Ale jest jeszcze jedna osobliwość. Zatem czarna dziura o masie 85 słońc (biorących udział w fuzji) miała zbyt dużą masę, aby mogła powstać w wyniku wybuchu supernowej.

Zamiast tego naukowcy spekulują, że ta czarna dziura powstała w wyniku wcześniejszego zderzenia jaśniejszych czarnych dziur.

Okazuje się, że nowa czarna dziura o masie 142 słońc zawiera kilka mniejszych czarnych dziur (jak rosyjska lalka lęgowa).

To wydarzenie pozwoliło wysunąć nową teorię i połączyć małe czarne dziury z supermasywnymi. Okazuje się, że supermasywne czarne dziury, które swoimi siłami grawitacji utrzymują całość galaktyki mogły powstać w wyniku tak licznych zderzeń na przestrzeni miliardów lat.

Podobał Ci się materiał? Następnie kciuki w górę, zasubskrybuj i opublikuj ponownie. Dziękuję za przeczytanie do końca!