Kiedy zaczyna się wypalenie emocjonalne i dlaczego idziemy do niekochanej pracy i znosimy to wszystko latami?

Większość z nas budzi się w każdy poniedziałek pod przymusem alarmu, pakuje się i idzie do pracy (biuro, fabryka, fabryka, plac budowy itp.). I dobrze, jeśli naprawdę kochasz swoją pracę i naprawdę robisz to, co kochasz, za co dostajesz zapłatę.

Ale niestety dla wielu praca nie jest ulubioną rozrywką, ale niezbędnym źródłem finansowania, które pozwala zarabiać na chleb, opłacać media i kredyty serwisowe.

Zapewne wielu z Was słyszało o wypaleniu emocjonalnym i powszechnie przyjmuje się, że zaczyna się ono po wielu latach pracy z ludźmi na tym samym miejsce, ale wierzę, że to (wypalenie emocjonalne) może zacząć się dosłownie od szkoły, a teraz postaram się wyjaśnić mój punkt widzenia wizja.

Ograniczony wybór. Pierwszy krok do wypalenia ze studiów

Pamiętajmy o naszych latach szkolnych. Wszyscy wierzyliśmy, że po ukończeniu szkoły otworzy się przed nami nierealne pole perspektyw i różne możliwości.

Ale osobiście (podobnie jak wielu innych), pomyślnie zdałem wszystkie prace egzaminacyjne z przedmiotów obowiązkowych i przedmiotów z wyboru (jestem jedną z tych, których nie poruszyły kamienie młyńskie egzaminu), stanął przed trudnym wyborem, gdzie aplikować dokumenty.

W szkole marzyłem o zostaniu pisarzem, ale nawet wtedy rodzina jasno dała do zrozumienia, że ​​pisanie opowiadań to niewiele. zarabiać, ale przejawione pragnienie fizyki wyraźnie wskazywało, że trzeba wybierać uczelnie fizyczne i matematyczne nachylenie.

Ale nie wszystko było dostępne dla naszej rodziny, a dotarcie do tanich miejsc było prawie niemożliwe. Dlatego zdecydowano się na wybór energii jako źródła dochodu w przyszłości.

I nawet w tym przypadku wybór był ograniczony, bo musiałem iść na studia nie tam, gdzie chciałem, ale tam, gdzie zostałem przyjęty i było wystarczająco dużo pieniędzy na opłacenie czesnego. I chcę powiedzieć, że nie jestem jedynym, który poszedł na studia tam, gdzie mógł, a nie chciał.

Poszukiwanie pracy to wyzwanie

Cóż, to połowa sukcesu. Po pomyślnym ukończeniu uczelni i uzyskaniu dyplomu z energetyki rozpoczęło się nowe poszukiwanie, którego zadaniem było znalezienie pracy bez stażu pracy w specjalności, w której wszyscy pracodawcy wymagają doświadczenia zawodowego.

Dlatego też tutaj wielu po prostu nie ma wyboru i dlatego ludzie chodzą do pracy tam, gdzie ich zabrali. To w tej chwili mamy sprzedawców-ekonomistów, kurierów-energii itp. kombinacje.

I okazuje się, że nawet bez rozpoczynania pracy masz już wszystkie przesłanki do szybkiego wypalenia emocjonalnego. W końcu oduczyliśmy się, kogo możemy i szukamy pracy nie tam, gdzie lubimy, ale dokąd zabiorą.

Ale nadchodzą „długo oczekiwane” dni robocze i proces rekrutacji negatywów tylko przyspiesza. Wszakże zaczynamy chodzić do naszej „ulubionej” pracy, aby otrzymać pieniądze, których potrzebujemy do przetrwania.

Koledzy to dranie, szef to dureń, praca nie ma sensu itd. Czy rozpoznajesz swoje myśli? Osobiście dokładnie tak było, gdy w końcu znalazłem pracę jako elektryk w DRSU (wydział budowy remontów dróg), ale ze względu na kaprys władz, zamiast obsługiwać urządzenia elektryczne przedsiębiorstwa, my, elektrycy, malowaliśmy krawężniki, kosiliśmy trawę, układaliśmy asfalt.

Za wszelkie próby dotarcia do lidera (tak, byłem gorący i młody) wyraźnie wskazywali mi miejsce: ja jestem szefem – jesteś głupcem.

Oczywiście taka praca nie wzbudzała we mnie żadnego entuzjazmu, a każdy dzień był dla mnie wyzwaniem. Po roku takiej „pracy” prawie otwarcie nienawidziłem całego zarządu, a ostatnia kropla dla mnie była przypadek, gdy po długiej pracy i z powodu nieterminowej konserwacji silnik na asfalcie został zakryty magazynowanie.

Oczywiście wszystkie psy były powieszone na elektrykach na czas przestoju, bo „przez nas” były straty. Zepsułem się i napisałem oświadczenie. Ale moi koledzy zostali. I nie chodziło o to, że wszystko im odpowiadało, też nie wszystko im się podobało. Ale ich sytuacja była jeszcze gorsza, bo mieli pożyczki.

Pożyczki i długi sprawiają, że jesteśmy beznadziejnymi i posłusznymi pracowitymi pracownikami

W jeszcze większym stopniu znajdujemy się w niewoli, gdy bierzemy pożyczkę lub, nie daj Boże, hipotekę, bo w tym przypadku potrzeba pracy jeszcze bardziej wzrasta. A to oznacza, że ​​nie możesz tego po prostu wziąć i odejść.

Przecież co miesiąc z naszego konta zostanie pobrana określona kwota pieniędzy, a jeśli do tego momentu nic tam nie włożymy, to dostaniemy kary (opóźnienie). A ta obowiązkowa niewola nie dodaje nam pewności i spokoju umysłu, a dzień po dniu niszczy naszą wewnętrzną jaźń.

Wiesz, kilka lat później okoliczności rzuciły mnie do mojego dawnego miejsca pracy i postanowiłem skorzystać z okazji i zobaczyć, kto teraz pracuje w dziale elektrycznym i jak sobie radzi.

Jakże się zdziwiłem, gdy zobaczyłem te same twarze (jedyną nową osobą jest ta, która przyszła do mnie). Po rozmowie dowiedziałem się, że u nich wszystko jest takie samo, a aby jakoś rozjaśnić codzienną pracę, wielu zaczęło pić.

W odpowiedzi na mój niemy wyrzut przy tej okazji, od razu nadeszła odpowiedź, że łatwiej jest przetrawić cały ten nonsens i pomaga nie spuszczać się całkowicie z haczyka.

Błędne koło, z którego nie ma wyjścia, ale nadal istnieje

I okazuje się, że ograniczony wybór, niemożność zrealizowania się wyzwala ten proces emocjonalnego wypalenia, a niewola finansowa, w którą się wpędzamy, tylko ją przyspiesza i nie pozwala nam nawet myśleć o zmianie ustawienie.

Moim zdaniem jedynym wyjściem z tej pozornie beznadziejnej sytuacji jest rozwijanie swojego hobby i próba jego spieniężenia. Na przykład codziennie chodzisz do swojej „niekochanej” pracy, ale lubisz też rysować.

Sugeruję więc rozwijanie swojego hobby przez większość czasu. Dołącz do różnych kręgów, rozwijaj swój talent, a nawet próbuj na nim zarabiać. Tak, nie bój się eksperymentować, a odniesiesz sukces.

A także staraj się jak najmniej korzystać z takiego „przydatnego” produktu, jakim jest pożyczka. W komentarzach napisz, co osobiście widzisz wyjście z ciągłego wypalenia emocjonalnego i co osobiście możesz doradzić w tym zakresie.

Cóż, jeśli podobał Ci się materiał, oceń go i udostępnij w sieciach społecznościowych. Dziękuję za uwagę!