Poszedłem do opuszczonego domu we wsi i zdziwiłem się, jakie piękne meble tam pozostały.

Rosja wymiera. Krew Rosji płynie z jej naczyń - z wiosek i wsi. Jeśli w naczyniach zabraknie krwi, ciało jest skazane na zagładę. I spójrz, co się dzieje z wioskami - wysychają jak połamane gałęzie. Dom po domu, ulica po ulicy, wieś po wsi - znikają całe dzielnice! Starzy ludzie umierają, grzebią ich ci sami starzy ludzie, a wszystko, co zostało zdobyte iz czym ci wielcy robotnicy, którzy własnymi rękami wznieśli ogromny kraj, wychowali ogromny kraj, pozostało w ich domach.

Niedawno pojechałem do wsi, w której jest jednak wielu letnich mieszkańców. Budują nawet domy, a ze względu na pandemię, która trwa od zeszłego roku, ogólnie zrobiło się tam dość żywy.

Ale opuszczone domy nikomu się nie przydadzą. Wszedłem więc do jednego z nich - drzwi były szeroko otwarte, wszystko było zakurzone i okopcone.

Ale kiedy przyjrzałem się bliżej, zauważyłem w kącie bardzo starą, prawdziwą, drewnianą komodę.

Wyglądał bardzo solidnie i solidnie, nawet w tak strasznym stanie.

Jego uchwyty są bardzo piękne, zostałyby wyczyszczone i uporządkowane, byłby to prawdziwy eksponat muzealny. Nie skażony ani porysowany przez robaka. Nawet zamki w szufladach są sprawne. Bardzo ładna komoda, przepraszam!

A obok stoi biurko z dermantynowym blatem. Jest to w ogóle wyjątkowy produkt na ciężkich, rzeźbionych drewnianych nogach. Jest bardzo brudna, zakurzona, ale nawet przez tę warstwę spustoszenia widać, jak kosztowna jest rzecz. Uchwyty szuflad wykonane są z izolatorów elektrycznych. Takie izolatory same w sobie są prawdopodobnie już rzadkością. Ale ich wymiana nie będzie trudna.

Co za solidny, solidny stół! Jak się dowiedziałem, dyrektor miejscowej szkoły, bardzo szanowana i inteligentna osoba, pracował i przygotowywał się do lekcji za nim. Jest nieskończenie przykro, aż do łez obraża, że ​​ta pamiętna rzecz wkrótce odejdzie w zapomnienie.

W rogu za wysypiskiem rzeczy wyziera kolejny piękny regał z rzeźbionymi słupkami. Na dole ma szafkę nocną. Jak słodka, przytulna rzecz!

A oto kredens, w którym za szkłem trzymano piękne szklanki i szklanki na świąteczną ucztę. Teraz są góry śmieci.

Na podwórku jest też wiele ciekawych rzeczy. Całkowicie całe sito do przesiewania mąki. Powiedziano mi, że gospodyni, także nauczycielka, była szlachetną kucharką. Nikt nie wiedział, jak upiec takie szanegi i ciasta, jak ona piecze.

A oto koszyk z łyka. Już stare dno zaczęło gnić, ale wciąż jest w stanie wynieść grzyby z lasu.

W szafie była pluszowa, wyłożona żelazem skrzynia. Chciałem się temu przyjrzeć, ale nie było czasu.

I jeszcze jedno znalezisko mnie zadziwiło - na półce znajdował się powiększalnik zdjęć, za pomocą którego wydrukowano zdjęcia w czasach sowieckich. Mówią, że gospodyni domu lubiła fotografię i sama wydrukowała zdjęcia. Dzięki niej wiele dzieci w wieku szkolnym zachowało wspomnienia z tego szczęśliwego czasu, kiedy kołchozy i PGR pracowały na wsiach, życie toczyło się pełną parą w klubach, w szkołach - dzieci nie mieściły się w salach lekcyjnych...

Jak, dlaczego straciliśmy to wszystko? Czy można ożywić Rosję? Opuściłem ten opuszczony dom we łzach. Szkoda, szkoda...