Cała biblioteka pozostaje w opuszczonym domu - patrzę na książki, które przeczytali właściciele domu

Książki papierowe nie mają dziś żadnej wartości. Aż trudno uwierzyć, że nadeszły czasy, przed którymi ostrzegało nas wielu starożytnych mędrców – ogrzewają piece książkami, książki płoną w ogniskach. Elektroniczne prace zastąpiły dla nas papierowych doradców, mentorów i przyjaciół. Dla nas, pokoleń lat 70. i 80., były to książki.

Ale ostatnio w starym opuszczonym domu zobaczyłem bardzo ciekawą bibliotekę. Oprócz fikcji zawierał masę niezwykłych książek, których zwykli radzieccy ludzie nigdy by nie przeczytali. A chciałem otworzyć te odciski i zobaczyć, co jest w środku? Wyjąłem z pięknego regału pierwsze książki, które napotkałem i przejrzałem je w świetle latarki.

Właścicielami domu byli nauczyciele wiejscy. Może to właśnie zadecydowało o takim zestawie literatury, albo po prostu książki, które przypadkowo wpadły mi w oko, wydawały się takie dziwne.

Na przykład „Kalendarz ateistów”. Książka została wydana w 1964 roku. Bardzo dziwne artykuły, teksty, które próbują coś udowodnić.

Chociaż, jeśli je przeczytasz, może znajdziesz całkiem sensowne myśli.

Nawet nie wiem, jak ja, głęboko wierząca osoba, powinnam się z tym czuć? Bardzo chętnie przeczytam artykuły w kalendarzu.

Albo oto książeczka z małymi plakatami „Nowe horyzonty budownictwa komunistycznego” wydana w 1981 roku. Do rozpadu ZSRR pozostało tylko 10 lat i nikt nie mógł przypuszczać, że wszystko się zawali.

„Wszystko dla dobra człowieka, wszystko w imię człowieka” – wtedy to nie były hasła przedwyborcze, ale realna polityka państwa. Bardzo ciekawe pocztówki ze zdjęciami ludzi radzieckich.

A oto prawdziwa rzadkość. Książka Michurina „Opisy pomologiczne” z 1940 r. Przed wojną!

Bardzo piękne wydanie, z ilustracjami, na dobrym papierze, w pięknej okładce.

Ale wziąłem ze sobą tę broszurę. Naprawdę chciałem dowiedzieć się, co myśleli w 1968 roku o korzyściach i szkodliwości narkotyków. Dziś ten temat jest bardziej aktualny niż kiedykolwiek. Jest też artykuł o szczepieniach. Dziś na pewno przeczytam opinię sowieckich lekarzy.

I jeszcze jedno znalezisko, które zabrałem ze sobą. To jest podręcznik „Praca w służbie”. Dziś nawet nie można sobie wyobrazić, że dzieci w sowieckiej szkole uczono demontażu i montażu gniazdek, naprawiania żelazek, odkurzaczy. Szyj, gotuj, pracuj na tokarkach! To jest dziś całkowicie poza naszymi głowami!

Oto kolejny katalog kalendarzy regionu Perm 1966. Po otwarciu książki od razu natknąłem się na interesujący mnie artykuł.

„Zostaw pszczoły na zewnątrz na zimę”. Oczywiście nie czytała w świetle latarni, ale zabrała ją ze sobą. Interesujące jest również to, co o tej kontrowersyjnej kwestii powiedziano w 1966 roku. Rzeczywiście, w tamtych latach każdy kołchoz miał bez wątpienia pasiekę. Dlatego pszczelarstwo nie było prywatnym biznesem, ale częścią rolnictwa wielkiego kraju. Zajmowali się nim nie tylko pszczelarze, ale także całe instytuty naukowe.

Niektórym mój wybór wyda się dziwny, ale nie jest to celowe, a przypadkowe przeglądanie starych książek w opuszczonej przez ludzi w XXI wieku wiosce.

Niedawno Wszedłem do opuszczonego domu we wsi i zastanawiałem się, jakie piękne meble tam pozostały.