Częsty problem: na zimnym strychu dochodzi do kondensacji pary wodnej lub szronu, a ściany stają się mokre. Proste sposoby, aby temu zapobiec

Kiedyś jeden z czytelników napisał komentarz w jednym z artykułów:

Drogi Samostroischik, czy mogę prosić Cię o artykuł na temat prawidłowej izolacji i paroizolacji sufitu pod dachem, aby kondensat nie zwilżał ścian, gdy topi się podczas zimowej odwilży, w przeciwnym razie zostałem złapany. Czy pod tym względem zawsze potrzebny jest przestronny poddasze?

Obiecałem zrobić artykuł na ten temat. Ale dopiero teraz na własnym przykładzie mogę pokazać, jak można uniknąć tego problemu. Ale najpierw proponuję dowiedzieć się, dlaczego kondensacja może tworzyć się w przestrzeni pod dachem zimnego strychu?

Jeśli tworzy się kondensacja, oznacza to źródło wilgoci. W klimacie wilgotnym źródłem tym może być powietrze atmosferyczne. A gdy temperatura spada, coś z niej się skrapla. Ale przede wszystkim przez drewnianą podłogę wydostaje się wilgotne powietrze.

Niemożliwe jest wykonanie 100% paroizolacji w drewnianych łamaniach. Są miejsca, w których przylega do ścian. Teoretycznie folię paroizolacyjną należy przykleić na wszystkich szwach i przykleić do ścian (lub w nich tynkować). Nie wszyscy to robią, a wzdłuż obwodu ścian pewien procent powietrza z pomieszczenia i wraz z nim wilgoci wydostaje się przez sufit. Kondensuje się na folii hydroizolacyjnej (w przypadku dachów z blachodachówki) lub na płytach OSB (w przypadku dachów z elastycznej dachówki).

Spływanie kondensatu lub topnienie szronu powoduje zamoczenie ścian i belek. A drzewo może nawet zacząć gnić.

Kondensacji można zapobiec, wietrząc zimny strych.

Jeśli dach jest wykonany z metalu, w kalenicy występują pęknięcia. Powietrze może przez nie uciekać, a przez gzymsy dostać się na strych. Problem polega jednak na tym, że pod metalową płytką znajduje się folia hydroizolacyjna. A pod nim gromadzi się kondensacja. Teoretycznie folia wiatroszczelna nie powinna zakrywać części kalenicy. Ale podczas budowy dach jest całkowicie zamknięty i nakłada się na ten film.

W obszarze kalenicy wszystko jest hermetycznie uszczelnione barierą hydroparoszczelną. A w okolicy kalenicy znajdują się deski. Generalnie powietrze nie wydostaje się ze strychu przez kalenicę. Wentylacja odbywa się przez okno szczytowe lub kratę. A jeśli ich tam nie ma (na przykład czterospadowy dach)? Należy zainstalować aeratory dachowe.

Na swoim przykładzie pokażę instalację takich aeratorów, ale tylko w dachu z gontów elastycznych.

Rodzaje napowietrzaczy dachowych z gontów i ich instalacja. Dwa takie elementy są zainstalowane na każdej krawędzi kalenicy dachu czterospadowego. A wentylacja strychu działa jak na schemacie na początku artykułu. Powietrze z okapu unosi się do kalenicy i niesie ze sobą powietrze nasycone parą wodną. Przy silnym wietrze (lub przy słonecznej pogodzie, gdy dach się nagrzewa) jest to szczególnie skuteczne. Ponadto mam monolityczną podłogę na poddaszu, która nie przepuszcza powietrza.

Istnieje również aerator kalenicowy. Na nim mocowana jest elastyczna płytka kalenicowa.

Jest też dodatek do tego: również gzyms nie powinien być mocno kuty deskami. Lepiej, jeśli jest wykończony perforowanymi podsufitkami.

Powietrze dostaje się do małych otworów i unosi się do kalenicy, przewietrzając strych.

Mam nadzieję, że te informacje przydadzą się komuś...