W dole wykopanym pod jabłonią w ogrodzie znalazłem rzecz mojej mamy
W ostatnich dniach przed mrozem wykopaliśmy dołki do sadzenia drzew owocowych na wiosnę - jabłoni i gruszek. Wykonano je dość obszerne, głębokie na około 70 centymetrów. Na dnie umieszczono żelazne gwoździe i zardzewiałe kawałki metalu. Tak zawsze robiła moja mama, żeby rośliny miały dość żelaza. Ułożyli próchnicę, a na wierzchu warstwę żyznej gleby. I zostawili go w tej formie przed zimą, aby wiosną sadzić młode sadzonki. Oczywiście dodamy również nawozy i popiół.
Ale tę pracę trzeba było na jakiś czas przerwać, bo długo nie mogłam się uspokoić po jednym znalezisku, to okazało się takie wzruszające. Powiem ci w kolejności.
Moja matka była świetną ogrodniczką. Od zawsze mieliśmy ogromne zbiory warzyw, wszystkiego było pod dostatkiem. A ogród słynął również z jagód i owoców.
Jeden krzew porzeczki, bardzo stary, rośnie od 25 lat w tym samym miejscu, w którym go posadziła moja mama, ale nadal owocuje. Oczywiście cały czas to wycinam. Ale nadszedł czas, aby go usunąć, obok niego zaplanowano tylko miejsce na gruszę. I tak, kiedy ten krzew był usuwany, zauważyłem coś dziwnego w jego korzeniach, jakieś słoje. Usunąłem go z ziemi i okazało się, że to małe stalowe nożyczki.
Od razu przypomniałem sobie ten przypadek, kiedy moja mama długo szukała nożyczek, pasierbowie odcinali w szklarni od pomidorów. Były to nożyczki ogrodowe, które zawsze nosiła w kieszeni jej sukienki. W końcu nigdy nie wiadomo, co należy przycinać w ogrodzie i ogródku warzywnym, a ona zawsze miała przy sobie narzędzie.
Okazuje się, że sadziła porzeczki iw tym momencie wrzuciła je do dołu. Leżą tam prawie 25 lat, właśnie teraz, w tych trudnych dniach, by wpaść w moje ręce. Mama tak jakby mi powiedziała - nie martw się, poczekaj. Wszystko minie, wszystko będzie dobrze, świat poradzi sobie z tą pandemią i życie wróci do normy, znowu będzie wolność, możliwość podróżowania i komunikowania się z bliskimi. To było tak, jakbym usłyszał jej głos, o którym prawie zapomniałem przez 23 lata, bo mamy nie ma z nami. Łzy płynęły z ich oczu. Ale nie były zgorzkniałe, lecz oczyszczały łzy. Bardzo ważne jest, aby otrzymać takie wsparcie od kogoś, kto naprawdę cię kocha i troszczy się o ciebie, nawet gdy jesteś nieosiągalnie daleko.
Ale wyobraź sobie jakość metalu z czasów sowieckich, gdyby nożyczki, leżące w ziemi przez 25 lat, pozostały całkowicie nienaruszone. Wystarczy je wyczyścić i można z nich ponownie korzystać.
Oczywiście mam dużo każdego nowego narzędzia, którego używam w ogrodzie i szklarni. Ale oczywiście uporządkuję nożyczki mojej mamy.
Najważniejsze, co chciałem przez to powiedzieć, to to, że wszystko na świecie dzieje się nie tak, jak tego chcemy, ale dlatego, że jest dla nas najlepsze. Jeśli według standardów ziemskiego życia coś wydaje się nam niesprawiedliwe, gorzkie, bolesne w stosunku do nas, to najlepszym sposobem na znoszenie takich rzeczy jest pokora i wiara. A jeśli torturujesz się pytaniami „Dlaczego”, możesz popaść w szaleństwo lub niewiarę. Co gorsza, nie wiem.
Takie myśli wzbudziło we mnie znalezisko w ogrodzie zasadzonym przez moich rodziców ponad 25 lat temu.