Naukowcy znaleźli wyjaśnienie formacji „w kształcie palca”, które pojawiają się podczas rozbłysków słonecznych

W 1999 roku naukowcy byli w stanie zaobserwować niezwykłe zjawisko, które miało miejsce bezpośrednio w rozbłysku słonecznym. Główna różnica w porównaniu z innymi rozbłyskami polegała na tym, że podczas tego konkretnego rozbłysku wykryto przepływ w dół, tak jakby materia nie odleciała od Słońca, ale spadła na nie. Astronomowie postanowili ustalić, jakie to zjawisko i jakie procesy go spowodowały.

Nieruchomy obraz kilku supradarkadowych prądów zstępujących, określanych również jako „ciemne, podobne do palców”, wytworzonych przez rozbłysk słoneczny. Prądy zstępujące pojawiają się bezpośrednio nad jasną arkadą pochodni. Ten rozbłysk słoneczny wystąpił 18 czerwca 2015 roku. Zdjęcie: NASA SDO.

Niezwykłe zjawisko naturalne i jego prawdopodobne wytłumaczenie

Zjawisko to nazywa się super-arkadowymi downflows (supra-arcade downflows SAD), a jego badanie było aktywnie zaangażowane w międzynarodową grupę astronomów z Harvardu i Smithsonian instytucje.

Po wielu badaniach naukowcy w końcu znaleźli całkowicie logiczne wytłumaczenie tego zjawiska.

Początkowo postawiono hipotezę, że zjawisko SAD jest związane z tzw. rekonekcją magnetyczną, procesem, w którym różne pola magnetyczne zderzają się, zapadają i w tym samym momencie uwalniają ogromną ilość energii, a potem szybko są przywracane.

Naukowcy porównali to do sytuacji, w której mocno rozciągasz gumkę, a następnie, przy maksymalnym rozciągnięciu, po prostu przecinasz ją na środku.

I początkowo naukowcy zasugerowali, że te obserwowane ciemne prądy zstępujące są wynikiem naruszenia pola magnetyczne, które niejako „powracają” z powrotem do Słońca po słońcu Lampa błyskowa.

Ale był jeden bardzo ważny niuans. Większość zaobserwowanych przepływów, które naukowcy byli w stanie wykryć, okazała się „zbyt wolna”.

To „spowolnienie” nie pasowało do standardowych wzorców klasycznego ponownego połączenia, które po prostu mówią, że te ruchy w dół powinny być szybkie.

Aby wyjaśnić tę anomalię, naukowcy przeanalizowali zebrane dane za pomocą Obserwatorium Dynamiki Słonecznej NASA. Następnie przeprowadzono trójwymiarowe modelowanie trwających rozbłysków słonecznych wraz z ich uważną obserwacją. I to właśnie udało się w końcu odkryć astronomom.

Jak wykazały obserwacje, większość SAD nie jest generowana z powodu przywiązania magnetycznego, ale powstaje niezależnie w wyniku oddziaływania dwóch „płynów” o różnych gęstościach.

W rzeczywistości proces ten można porównać do mieszania wody i oleju – dwie ciecze o różnej gęstości są niestabilne i ostatecznie rozdzielają się.

Tak więc obserwowane ciemne pasma to obszary, w których plazma jest albo całkowicie nieobecna, albo jej gęstość jest znacznie mniejsza niż w otaczającej przestrzeni.

Naukowcy będą nadal monitorować zjawisko SAD, a także inne procesy zachodzące na naszym Słońcu. Umożliwi to lepsze zrozumienie zarówno procesu ponownego połączenia magnetycznego, jak i powstawania obszarów wolnych od plazmy.

Naukowcy są przekonani, że zrozumienie wszystkich procesów zachodzących na naszej gwieździe pozwoli nam dokładnie przewidzieć zjawiska takie jak rozbłyski słoneczne i zminimalizować ich ewentualne negatywne konsekwencje na Ziemi.

Nasze Słońce wciąż skrywa wiele tajemnic i tajemnic i nikt nie wie, co jeszcze zostanie odkryte w przyszłości. Będziemy więc z zainteresowaniem śledzić nowe badania.

Cóż, jeśli podobał Ci się ten materiał, nie zapomnij go ocenić, a także subskrybuj kanał, aby nie przegapić nowych wydań.

Dziękuję za uwagę!