Komórkowy poliwęglan od A do Z: jak wybrać wysokiej jakości materiał, który się nie rozpadnie; wskazówki dotyczące instalacji

Pojawiając się nie tak dawno temu, poliwęglan komórkowy (SP) stał się jednym z najbardziej poszukiwanych materiałów zarówno w budownictwie, jak iw uprawie roślin. Coraz częściej szklarnie sezonowe i zimowe są narażone na te arkusze o strukturze plastra miodu. Aby wspólne przedsięwzięcie nie „rozpadło się” w ciągu jednego sezonu, należy je nie tylko odpowiednio dobrać, ale także zmontować zgodnie z technologią.

Komórkowy poliwęglan i jego właściwości

Komórkowy poliwęglan (SP) odnosi się do polimerowych materiałów arkuszowych charakteryzujących się strukturą komórkową - wnęki o strukturze plastra miodu są utworzone przez żebra usztywniające. Blachy mogą być jednokomorowe, składające się z dwóch płaszczyzn lub wielokomorowe z dodatkowymi przegrodami.

• Trwałość - 20 razy mocniejsza niż szkło.
• Elastyczność - promień gięcia dla płyty 10 mm wynosi od 1,5 m.
• Lekkość - panel o grubości 10 mm, wymiarach 2100 × 6000 mm i wadze około 20 kg.
• Przepuszczalność światła - do 90% dla arkuszy przezroczystych jednokomorowych.
instagram viewer
• Niska przewodność cieplna - 4,1-1,4 W / (m • ⁰С).
• Odporność na wpływy zewnętrzne - ultrafiolet, wiatr, opady.
• Łatwy do układania na zakrzywionych kształtach - łatwo montuje się na łukach.
• Zakres temperatur - od -40 do +80 ° C
• Trwałość - do 20 lat.

Jak rozpoznać niskiej jakości poliwęglan komórkowy?

Wybierając wysokiej jakości joint venture, należy skupić się na wadze materiału. Obecnie można sfałszować certyfikaty zgodności, ale fałszowanie ciężaru jest nierealne, ponieważ to właśnie mniejsze zużycie polimeru podczas formowania powoduje zarówno niską cenę, jak i niższą wytrzymałość. Dla porównania arkusz joint venture o grubości 3-4 mm, wyprodukowany zgodnie z GOST, waży około 800 g / m²; standard jest nieco lżejszy - około 600-700 g / m². Ekonomiczne, nie wspominając już o kompletnym samopalu, lżejszym niż gdziekolwiek indziej, dostępne są arkusze o gramaturze 300 g / m². Cuda nie zdarzają się na świecie i nie należy oczekiwać od lekkiego arkusza o dużej wytrzymałości.

Jak dotykiem sprawdzić siłę wspólnego przedsięwzięcia?

Możesz szybko i dokładnie określić jakość poliwęglanu za pomocą prostego nacisku - arkusz należy ścisnąć palcami. Na wysokiej jakości, gęstym materiale nie pozostaną żadne ślady po takich sondowaniach, ale „słaby” arkusz może się zdeformować - pozostanie wgniecenie, aż do pękniętych ścianek działowych.

Dlaczego szklarnie potrzebują przezroczystego poliwęglanu komórkowego??

W przypadku altan, pergoli, tarasów i innych markiz, obecnie coraz częściej pokrytych poliwęglanem komórkowym preferowane są odmiany kolorowe. Nie tylko wyglądają bardziej reprezentacyjnie, ale także mniej przezroczyste. Jeśli mówimy o szklarni, w której rośliny powinny czuć się komfortowo, to powłoka powinna być przezroczysta. Wszelkie odcienie automatycznie zmniejszają ilość światła wpadającego do szklarni, co negatywnie wpływa na rośliny.

Jak prawidłowo zamontować okładzinę?

1. Arkusze są montowane do góry, bokiem zabezpieczoną kolorową folią z oznaczeniami. Nie warto usuwać folii przed montażem, ale zaraz po tym, jak jest to konieczne. W przeciwnym razie może się to zdarzyć jak w przypadku okien plastikowych, gdy zabezpieczenie „przyklei się” do podłoża.
2. Plaster miodu w arkuszach powinien być umieszczony równolegle do łuków lub elementów ramy, tak aby wilgoć skraplająca się w strukturze plastra miodu spływała bez przeszkód w dół i na zewnątrz.
3. Podczas montażu zaleca się stosowanie specjalistycznych przedłużek - profili łączących, kalenicowych, końcowych, narożnych.
4. Otwory na łączniki wiercone są między żebrami usztywniającymi w odległości co najmniej 40 mm od krawędzi blachy.
5. Panele mocowane są do ramy za pomocą wkrętów samogwintujących z szerokimi uszczelkami, średnica wkrętu samogwintującego powinna być o kilka mm mniejsza od wywierconego otworu.
6. Górne końce arkusza są zamknięte nieprzepuszczalną taśmą, a dolne perforowane, aby nie blokować wilgoci wewnątrz plastra miodu. Wiercone są również otwory w profilach końcowych, dzięki którym panele są dodatkowo zabezpieczone w celu odprowadzenia kondensatu.

Jaka jest najlepsza grubość arkusza dla szklarni?

Jednym z najważniejszych parametrów przy wyborze okładziny do szklarni jest grubość arkuszy poliwęglanu o strukturze plastra miodu. Jeśli bierzemy za chudego, po pierwsze są mniej odporne na stres, a po drugie gorzej utrzymują ciepło. Zbyt gruba, to znaczny wzrost budżetu i trudności z łącznikami i przedłużeniami oraz mniejsza elastyczność. Optymalną grubość panelu dobiera się w oparciu o specyfikę szklarni.

• Sezonowo - 4–6 mm (jeśli pogoda nie obfituje w duże gradacje, wystarczy dolna granica, w niesprzyjających warunkach lepiej ubezpieczyć się i postawić grubszy).
• Zima - montaż skorupy dwuwarstwowej, w której dolna warstwa ma 4–6 mm, a górna 10–16 mm (na Syberii 20 mm).

W większym stopniu na wytrzymałość materiału wpływa nie tyle grubość, co jakość. Jeśli produkty odpowiedzialnych producentów (GOST, standard) odpowiadają zadeklarowanym cechom, wówczas arkusze o randze gorszej niż krytyka nie wytrzymują krytyki. Oznacza to, że przy tej samej grubości, powiedzmy 6 mm, panele wykonane zgodnie z GOST spokojnie wytrzymają śnieg, wiatr i grad, a te, które kosztują bardzo niewiele, staną się bezużyteczne po pierwszym sezonie.

Jeśli używasz poliwęglanu komórkowego - wspieraj go jak!

Przeczytaj także: Jak wybrać i zastosować poliwęglan komórkowy do budowy szop, szklarni, ogrodów zimowych i zadaszeń domów wiejskich.

Obejrzyj wideo: Jak zrobić izolowaną szklarnię w trudnych warunkach.