Uzależnienie emocjonalne - dlaczego zawsze prowadzi do autodestrukcji i jak się z tego wydostać

Dobry dzień! Dziś wielokrotnie wracałem do tematu, który poruszyłem na jednym z forów i sądząc po rezonansie, ten temat ma swoje miejsce. I chciałbym o tym napisać na moim blogu.

Więc tematem jest uzależnienie emocjonalne. Może występować u osób dowolnej płci iw każdym wieku i nie oznacza żadnej fizycznej intymności.

Kiedy kochamy, jesteśmy do pewnego stopnia przywiązani do ukochanej osoby.

Lubimy uczucia, które wokół niego przeżywamy i staramy się je częściej otrzymywać.

I często nie zauważamy, jak miłość zamienia się w niezdrowe uzależnienie, które stopniowo nas niszczy.

Ale gdzie jest granica między bezwarunkowym pięknym uczuciem a bolesnym przywiązaniem?

Aby zdiagnozować swój stan, musisz szczerze odpowiedzieć sobie:

· Czy daję tutaj znacznie więcej niż otrzymuję?

Czy jest jakaś szkoda, jaką ten związek wyrządza mojemu zdrowiu psychicznemu lub fizycznemu?

· Czy mogę sam zakończyć ten związek pozytywnymi odpowiedziami na pytania wyższego rzędu?

Jeśli pod każdym względem starasz się być blisko ukochanej osoby, poświęć swoje zdrowie, czas, relacje z innymi ludźmi, własność, status społeczny i wiele więcej, i w zamian otrzymujesz bardzo mało ciepła lub nie otrzymujesz go wcale i cierpisz z tego powodu i nadal utrzymujesz ten związek w niezmienionej formie, to jest to twoja emocjonalna zależność.

Droga do samozniszczenia

Na początku możesz nawet być zadowolony z „emocjonalnego zamachu”. Pozwalaj coraz częściej doświadczać negatywnych emocji i niezadowolenia, ale gdyby tylko w pobliżu był ktoś bliski. Czas mija, a ty stajesz się gorszy.

Stopniowo potrzeba uwagi, troski, rozpoznania (nasze podstawowe potrzeby) staje się coraz bardziej potrzebna.

Kiedy obiekt jest blisko, dusza jest spokojna, tylko on wyszedł, a teraz pojawia się niepokój, nuda, smutek, niepokój, podejrzenia. A potem pojawia się obsesyjne pragnienie kontrolowania życia ukochanej osoby, czasami bycie nachalnym, wybrednym i okrutnym.

Przychodzi chwila, kiedy obiekt naszej miłości męczy się tym związkiem i chce odejść, ale osoba uzależniona, aby utrzymać związek, jeszcze bardziej stara się opiekować, patronować, a potem kontrolować. A więc błędne koło...

To jest naprawdę bardzo trudne! W latach 90-tych... ja sam przechodziłem przez te kręgi w kółko, nie zdając sobie sprawy, że jestem w ograniczonej przestrzeni! I naprawdę w iluzji!

Mógłbym zaryzykować życie, poświęcić całą swoją przestrzeń życiową i czas na zaspokojenie pragnień i pomysłów innych ludzi!

Był czas, kiedy bezradnie błagałem o uczucie, jak alkoholik o drinka. M. Cwietajewa ma wiersz „Przybity”, a są tam wersety: „To nie moja wina, że ​​stoję ręką Przez kwadraty - dla szczęścia”.

Diagnoza

W takich chwilach uzależnienia te rzeczy, które wypełniają Twoje życie (kreatywność, komunikacja, praca, rozwój osobisty itp.) Przestają być dla Ciebie ważne.

Pojawia się depresja - wierny towarzysz uzależnienia, a światło nie jest już dla ciebie przyjemne. Stan ten może objawiać się odmową jedzenia, niechęcią do czegokolwiek, pojawia się poczucie własnej bezużyteczności, przesiąknięte ostrym bólem psychicznym.

Czas trwania tego okresu może być różny, od kilku miesięcy do kilku lat.

Lekarstwo

Początek zdrowienia zawsze zaczyna się od świadomości, że niszczysz siebie. Uzależnienie emocjonalne prawie zawsze wiąże się z lękami i kompleksami osoby, którą spotkał w dzieciństwie.

Tak bardzo boi się samotności i utraty obiektu swojej miłości, że jest gotów zrobić wszystko, by go zatrzymać.

Trzeba sobie uświadomić, że prawdziwa miłość jest zawsze bezwarunkowa. A manipulacje, zazdrość i zakazy nigdy nikogo nie powstrzymają.

Następnie musisz zacząć pielęgnować miłość i szacunek dla siebie. Osoba, która szanuje i kocha siebie, zwykle nie pozwoli sobie na takie autodestrukcyjne procesy.

Dbanie przede wszystkim o zdrowie fizyczne i psycho-emocjonalne, stopniowo przywraca zależnemu od dawnych zainteresowań - melancholia znika, znika izolacja.

Czasami samodzielne wykonanie takiej pracy jest bardzo trudne i lepiej skontaktować się z psychologiem.

A w sprzyjających przypadkach, po przepracowaniu traumy psychicznej, osoba uzależniona znajduje osobę, która może go pokochać.