Projekt pracującego młyna z XVIII wieku: nie każdy projektant podejmie się takiego zamówienia!

Co rozumiemy pod pojęciem „złożonego porządku”? Prawdopodobnie wykonanie niektórych niestandardowych elementów architektonicznych i konstrukcji, których doświadczenie produkcyjne jest po prostu niedostępne. Każdy budowniczy prędzej czy później stanie przed taką pracą. Ale w tym przypadku nikt nie ogranicza stosowania nowoczesnych technologii i narzędzi. A co, jeśli klient poprosi o odtworzenie w pełni funkcjonującego młyna z XVIII wieku przy użyciu dawno zapomnianych i częściowo zaginionych technologii? To prawdziwy problem nawet dla doświadczonych projektantów!

Dmitry Kasyan, wykonawca FORUMHOUSE Exchange, stanął przed takim rozkazem. Klienci poszukiwali specjalisty, który byłby w stanie zrealizować projekt wiatraka dla kompleksu etnograficznego „Park Żywej Historii”. Dmitry zabrał się do pracy i wykonał zadanie. Jakie trudności napotkał w tym procesie - czytaj dalej.

O zamówieniu

Klient przedstawił szereg wymagań, które sprawiły, że było to jeszcze trudniejsze, a przez to niełatwe.

1. Wieża obserwacyjna. Młyn będzie najwyższym punktem powstającego kompleksu etnograficznego, dlatego należy go przekształcić w wersję wieży widokowej.
2. Muzeum. Obiekt będzie również żywym eksponatem z oprowadzaniem po młynach i mechanizmach wewnętrznych. Wystarczająca powierzchnia i przestrzeń są wymagane, aby zademonstrować konstrukcję młyna dla grup do 25 osób.
3. Wizytówka. Budynek będzie znakiem rozpoznawczym całego projektu, najbardziej spektakularnym i znaczącym obiektem, dlatego ważne jest, aby był estetyczny i efektowny.
4. Funkcjonalność. Nadzienie techniczne młyna powinno być zarówno ciekawe, jak i funkcjonalne. Wskazane jest odtworzenie złożonego projektu, takiego jak ten prezentowany w Holandii.
5. Praktyczność. Wiatry w miejscu parku są bardzo silne, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na obciążenie wiatrem wieży i łopat. Mechanizm musi być odporny na zużycie i rozdarcie.

Praca zdalna. Budżet wynosi 50000-100000 rubli.

Cóż, jak ci się podobają te wprowadzające?

Krótko o artyście

Dmitrij oczywiście nie jest obcy w tej branży. Jest zawodowym projektantem budowlanym specjalizującym się w konstrukcjach drewnianych. Współpracuje z technologią ramową, panelami sip, belkami. Studiował u zagranicznych specjalistów, zna pierwotne źródła tych technologii. Oprócz projektowania bierze udział w ekspertyzach projektowych.

Ale nawet przy takich osiągnięciach i minimalnej konkurencji dla tego zamówienia Dmitry nie od razu zgodził się na pracę. Trzeba było znaleźć źródła informacji, z których można się odepchnąć.

Trudności

W tym przypadku nazwa „młyn” jest daleka od tego, czym jest. Obiekt jest właściwie budynkiem, pod którego dachem znajduje się muzeum i działający młyn produkujący prawdziwą mąkę!

Gdyby obiekt był tylko młynkiem, można by go odtworzyć za pomocą jednego z nielicznych starych rysunków. Ale kiedy również zrobią z tego muzeum, zadanie staje się trzykrotnie bardziej skomplikowane, ponieważ nie ma analogów i nie ma gdzie zajrzeć. A także w projekcie trzeba było jak najbardziej przemyśleć bezpieczeństwo odwiedzających obiekt - oddalić ich od mechanizmów.

Zadania, które należało rozwiązać

• Po pierwsze, nie sposób dopuścić nikogo do obracających się wałów i kół zębatych - w przypadku kontaktu z tymi częściami zwiedzający może doznać kontuzji i to dość poważnych.
• Po drugie, trzeba wyznaczyć trasę wycieczki, aby turyści mogli zobaczyć wszystko jednocześnie poziomy młyna, odwiedź taras widokowy i nie zakłócaj produkcji proces. Trzeba było również wziąć pod uwagę wagę co najmniej piętnastoosobowej grupy wędrującej po piętrach. Faktem jest, że główny szyb biegnie od sufitu do podłogi młyna, którego nie można pochylić.
• Po trzecie, projektant musiał pilnie zdobyć umiejętności inżyniera mechanika. Konstrukcja klasyczna polega na budowie obiektów statycznych. Młyn to nie do końca budynek w klasycznym tego słowa znaczeniu, ale ogromny mechanizm. To jak zegar z kukułką - wygląda jak budka dla ptaków, ale jest daleko od ptaszarni.
• Po czwarte, projektant musiał wziąć pod uwagę możliwe trudności podczas budowy. Konieczne jest zapewnienie, że wszystkie materiały do ​​budowy można kupić na terenie naszego kraju. To znaczy, aby uniknąć tworzenia oddzielnej infrastruktury, aby w przyszłości po prostu zbudować i utrzymać jeden młyn. Na przykład jesteśmy ograniczeni do tarcicy, której maksymalna długość to 6 metrów. Konieczne jest budowanie w oparciu o te standardy - nie ma potrzeby uciekania się do specjalnych zamówień lub zakupu sprzętu zdolnego do wytworzenia wiązki o długości 9 metrów lub więcej.
• Po piąte, konieczne było opanowanie zapomnianych technologii, a mianowicie odtworzenie starożytnych łożysk i kół zębatych, składających się głównie z drewna. Że jest tylko mechanizm obrotowy, na którym obraca się nadbudówka z łopatkami! Oparty jest na gigantycznym drewnianym łożysku o średnicy ponad dwóch metrów.

• Po szóste, dobry projektant musi zoptymalizować pomysł. Kopiowanie mechanizmu i rozwiązań technicznych nie jest trywialne, ale dostosowywanie go do współczesnych realiów. Faktem jest, że w dawnych czasach ludzie nie mieli pełnej wiedzy o materiałach i ich właściwościach. W większości projektów z przeszłości stosowano zbędne rozwiązania: jeśli szyb to metr grubości; ściana jest taką solidną kłodą. Współczesny projektant wie, jak liczyć i musi unikać niepotrzebnego marnotrawstwa materiału. W tym przypadku technologie są stare, ale poddawane precyzyjnym obliczeniom i komputerowej obróbce.

Kręci mi się w głowie od tego!

Co trzeba było dodatkowo opanować, aby zrealizować jedno zamówienie

Praca nad projektem trwała dwa miesiące, a lwią część poświęcono na wyszukiwanie informacji. Dmitry pogrążył się w Internecie i zaczął szukać wszystkiego, co w jakiś sposób wiąże się z tym tematem. Najpierw trafiłem na rosyjską książkę wydaną w 1852 roku, w której opisano działanie mechanizmu młyna. To znaczy: jak ogólnie działa wiatrak; jak działają ostrza (nachylenie, materiał); z jaką prędkością obracają się wały; jak obrót jest przenoszony przez pary kół zębatych (przełożenie); jak mechanizmy są regulowane w zależności od siły wiatru. Ta książka służyła jako podstawa, ale nie rozwiązanie.

Potem przyszedł czas na żmudne badanie wszelkiego rodzaju archiwów, w których można znaleźć potrzebne informacje. Ale źródeł rosyjskojęzycznych jest niewiele, więc musieliśmy przetłumaczyć stare dokumenty z archiwów Danii, Holandii, Niemiec. Stąd wzięła się podstawowa wiedza na temat budowy drewnianych kół zębatych i łożysk. A to bardzo nietypowe zadanie. Wyobraź sobie: musisz zbudować drewniane koło; obliczyć i wykonać wymaganą liczbę otworów; robić zęby z twardego drewna i bezpiecznie je tam sadzić. Można to nazwać pełnoprawną rekonstrukcją historyczną.

Ale to nie wszystko: drewno jest żywym materiałem, co oznacza, że ​​może zmieniać rozmiar pod wpływem nadmiernej wilgoci lub suchego powietrza. I to też trzeba przewidzieć. Ząbki kół zębatych nie powinny wysychać i wylatywać - w tym mechanizmie nie ma elektronicznych systemów namierzania, aw przypadku awarii cały system może „odlecieć” od razu.

Jako osobna dyscyplina Dmitry studiował konserwację takich urządzeń. To najważniejszy punkt projektowy! Na przykład w Europie działają młyny (nie muzea), które zostały zbudowane 200-250 lat temu. Tak więc tajemnica ich bezpieczeństwa tkwi w gatunkach drewna, z których wykonane są ruchome części oraz metodach ich pielęgnacji. Pozostawienie wiąże się ze smarowaniem, które, nawiasem mówiąc, zostało wyprodukowane ze smoły 200 lat temu. Żywotność poszczególnych części zależy od kombinacji tych czynników.

Musiałem też zbadać aerodynamikę, czyli obliczyć pole powierzchni łopaty wiatraka i jej nachylenie. Tu ograniczenie długości dostępnej tarcicy (6 metrów), a także warunki klimatyczne terenu - częstotliwość i siła wiatrów, ich kierunek odcisnęły piętno. Wszystkie te czynniki stanowiły podstawę pomysłu.

Stopniowo powstał obraz przyszłego obiektu i przystąpiono do realizacji projektu. Pierwsze szkice i główna idea pojawiły się w ciągu kilku dni. Co więcej, wszystko to przeszło do złożonego, ale znanego programu do projektowania. Pozostały tylko prace techniczne, które zostały pomyślnie zakończone. Klienci zaakceptowali projekt iw przyszłym roku rozpocznie się na nim budowa.

Wniosek

Praca wydaje się trudna tylko z powodu braku informacji i niemożności pracy z nią. Mówi się dobrze - „Strach ma wielkie oczy”. Dmitrij nie boi się trudności, ponieważ wie, że skoro został zbudowany 300 lat temu, teraz można to zrobić bez trudności. Najważniejsze jest znalezienie źródła, wygenerowanie pomysłu, a komputeryzacja i nowoczesna wiedza pomogą zrealizować każdy projekt. Ceną profesjonalizmu jest góra informacji. Jeśli się tego nie boisz, sukces gwarantowany!

Podjąłeś trudną i nieznaną Ci pracę? Napisz w komentarzach!

Przyjaciele, jest nas już ponad 49 tysięcy! Polub, zasubskrybuj kanał, udostępnij publikację - pracujemy, abyś otrzymywał przydatne i istotne informacje!

Przeczytaj także:

• Ile pieniędzy „zje” spawanie w gospodarstwie domowym, jeśli spalisz paczkę elektrod: policz waty i zamień je na ruble.
• Nie wyrzucaj starych ręczników i dywaników! Powiemy Ci, jak zrobić z nich eleganckie doniczki i klomby.

Obejrzyj wideo - Pustelnia: przegląd filozoficznego projektu znalezienia siebie.