Odpowiadamy za tego, którego oswoiliśmy: jak trzy koty trafiły do ​​mojego domu i dlaczego warto kochać zwierzęta

Chcę zanurzyć się w świecie zwierząt domowych i opowiedzieć, jak skończyłem z trzema kotami, a nie z jednym psem. Jak nie zawsze niespełnione plany i pragnienia prowadzą do złego wyniku.

Dom bez zwierząt to mieszkanie. Po przeprowadzce zdecydowaliśmy się najpierw zabrać kota i psa.

Dziecko przyniosło kociaka. Nazwali go Kirya. Rozumiał wszystko, był mądry, arogancki i zadziorny. Prowadziłem wszystkie sąsiednie koty. Ale potem zmarł nagle, bez żadnych oznak choroby.

Chcieli też dużego psa, ale sąsiad przyniósł szczeniaka niezrozumiałej rasy: wygląda jak skrzyżowanie kundla z pekińczykiem. Nie można go było nie kochać: był taki dobry, mały, zabawny i uroczy. Ale po roku pies zniknął. Weszła pod płot i po prostu zniknęła. Wszyscy sąsiedzi nas szukali, ale nie znaleźli.

Potem nie chciałem już więcej zwierząt. Winiła siebie za to, co się stało. Prawdopodobnie nadal czuję się winny, że nie widziałem choroby i nie podążałem za faworytami.

Nowy przyjaciel

W następnym roku pojawiły się myszy, a krewni zaoferowali kociaka.

Byłem przekonany, że to kot, a nie kotek. To był podstawowy wymóg, ponieważ nie mogę utopić kociąt, a sterylizację zwierzęcia uważam za wskazaną w mieszkaniu, ale w domu.

Byłem niemile zaskoczony, że to nie Murzik, a kotek. Nie było gdzie ją zwrócić, więc zdecydowałem, że będziemy rozdawać kocięta.

Bardzo ją kochaliśmy. Ponadto złapała myszy, które pojawiły się podczas nieobecności kota. Mogliśmy je usunąć pestycydami tylko na pewien czas, po czym pojawiły się ponownie.

Toffi

Osiem miesięcy później pojawiły się trzy kocięta. Spojrzałem na nie i pomyślałem z przerażeniem, jak je rozprowadzę. Niektórzy znajomi sugerowali utonięcie, co było całkowicie wykluczone, inni - zatrzymanie dla siebie, co również było nie do przyjęcia.

Dzieciaki dorosły i stały się zabawnymi cipkami. Zacząłem oferować je znajomym i umieszczać reklamy na stronach internetowych.

Zabrano dwoje dzieci na raz, jedno z nich - sąsiedzi. Teraz często mnie odwiedza.

I pozostała jedna dziewczyna, wyrósł z niej cudowny kotek Iriska.

Pucołowaty

Gdy tylko rozdałem kocięta, na ulicy pojawił się kolejny. Najprawdopodobniej został wyrzucony. Dzieciak chodził i płakał. Nakarmiłem go, ale nie przyprowadziłem do domu. Gdzie jest inne zwierzę? Nigdy. Ale kociak nie opuścił mojej głowy.

Już za kilka godzin dziecko wraca ze szkoły i przynosi tego kociaka. Ze łzami w oczach błaga, by zabrać go do siebie i mówi, że było ich dwóch, ale jeden z nich umarł. Po prostu nie pasuje mi do głowy, jak bezwzględni są ludzie.

Przekonanie mnie nie zajęło dużo czasu. Kiedy w nocy spadła ulewa, moje sumienie było spokojne. Przecież obok mnie spało uratowane dziecko. Nazywał się Pukhlik, ale jak się okazało, była to dziewczyna. Nazwa nie uległa zmianie.

Teraz mam w domu trzy koty. Kocięta są stale. Nauczyliśmy się je rozprowadzać. Tak, to nie jest takie proste, ale jeśli chcesz, możesz.

Wniosek: kochaj zwierzęta, zasługują na to. Nie utop kociąt, zawsze możesz je rozprowadzać, po prostu musisz chcieć. Pamiętaj: jesteś odpowiedzialny za to, kogo oswoiłeś!