Belgia: mieszkanie, w którym mieszkaliśmy, ma okna ze szkłem wstawionym ponad sto lat temu. Ale jednocześnie mieszkanie to „inteligentny dom”

Jakoś tak się złożyło, że mieszkałem w Liege. Wcześniej był to ośrodek przemysłu węglowego, stalowego, zbrojeniowego. Dziś przemysł się skończył, ale miasto nie stało się popularne wśród turystów. Zwykłe nie-popowe miasto w połowie Belgii.

Belgia, pomimo swojej siedziby, jest czymś w rodzaju niewłaściwej Europy. To szok architektoniczny. We właściwej Europie, nowoczesny budynek w historycznej części miasta jest przemyślany wkomponowany w otoczenie.

W Liege najwyraźniej nie słyszeli o takich zasadach. Domy są sklejone jak pionowe plastry. A te plastry są mieszane w jakiś sposób całkowicie nielogiczne. Nie ma jedności stylu, materiału, rozmiaru, wystroju, koloru. Tak chyba wygląda eklektyzm w najczystszej postaci.

Wśród zadymionych murów z XVII i XVIII wieku wciskane są zupełnie świeże domostwa. Domy wieku i właśnie tam - ostatnie rozszerzenia, dodatki, dodatki, wkładki, wkładki. Zarówno stare, jak i nowe budynki są zwykle wąskie - jedne drzwi, jedno lub dwa okna na elewacji, ale kilka pięter. Nie ma gdzie budować wszerz, na wysokość - proszę, ile pieniędzy wystarczy. Liczbę mieszkań w budynku można określić na podstawie liczby telefonów i skrzynek pocztowych.

Wśród wielowiekowych budynków zwraca uwagę duża liczba pustostanów. Utrzymanie i remont mieszkania w starym budynku przy zachowaniu jego wyglądu jest kosztowne. Starzy ludzie nie mogą sobie na to pozwolić, młodzi nie chcą, obywatele w średnim wieku wolą mieszkać na przedmieściach. Ponadto prawo zabrania zamieszkania w mieszkaniu podczas remontu. Dlatego tak wiele domów ma ciemne, puste okna.

W starych domach zamiast zwykłych okien z podwójnymi szybami są drewniane ramy. Mieszkanie, w którym mieszkaliśmy, miało sześć francuskich okien ze szkłem wstawionych sto lat lub więcej. Jest gruby i falisty. Ale jednocześnie mieszkanie to „inteligentny dom”, niech to źle.

Ogrzewanie w mieszkaniach jest regulowane przez mieszkańców, którzy nie dążą do przyjemnego ciepła. Ale z drugiej strony nikt nie chodzi po domu boso lub w kapciach, to jest nieprzyzwoite. Tak jak nieprzyzwoite jest zasłanianie zasłon.

W dwustuletnich domach nie było kuchni. Dokonując nowoczesnych remontów, każdy wyposaża mieszkanie na swój sposób. Często są to apartamenty typu studio, a zamiast kuchni może być wnęka bez okna lub połączona z łazienką.

Nowoczesne wieżowce są inne. Bezpretensjonalne, blokowe budynki są podobne do naszych nudnych budynków. Różnica polega na tym, że nie są to dzielnice mieszkalne, ale oddzielne kompleksy nad brzegiem rzeki.

Mieszkania bardziej elitarne są niższe, 3-5 kondygnacji, fasady przyciągają panoramicznymi oknami, loggie-tarasy (na których nie suszy się ubrań), przyciemniane szyby.

Inną opcją są podmiejskie wioski, 20-25 minut od centrum miasta. Liege liczy 196 tysięcy mieszkańców, a 600 tysięcy z przedmieściami.

Odwiedziliśmy taką wioskę jako gość. Brak ogrodzeń, otwartych przestrzeni, minimalizm i funkcjonalność. Nie tylko nie ma łóżek i szklarni, nie ma też krasnali, latarni, fontann, nie ma kwiatów na oknach i rzeźbionych listew. Brak projektowania krajobrazu, tak ukochanego w Niemczech, Austrii, Czechach. Do tego szary kolor ścian i dachów, który jest teraz bardzo modny, brak ludzi na ulicy, psy na podwórkach.

Ogólnie można odnieść wrażenie, że Belgowie są zatwardziałymi indywidualistami, którzy nie tolerują stereotypów i łatwo przepisują standardy. Polityka urbanistyczna jest bardzo łagodna, dlatego projekty domów często ogranicza jedynie wyobraźnia i finanse właścicieli.

Ale co dziwne, taka absurdalna na pierwszy rzut oka architektura jest w rzeczywistości bardzo atrakcyjna. W jej dziwactwie jest kolor i atmosfera. Mimo pozornej niezręczności, dysproporcji, nigdy nie było uczucia dysharmonii. Tylko poczucie bliskiej przyjaźni i wzajemnego zrozumienia w jednej dużej rodzinie domów, w której łatwo dogadują się różne pokolenia.