Organizacja zaopatrzenia w wodę do studni kanalizacyjnych, jak wykonać niezależną instalację rur, cech i niuansów

Tworząc autonomiczny system kanalizacyjny, konieczne jest przestrzeganie norm i standardów ustanowionych przez prawo. Przykładowo, w odległości 20 m od domu zainstalowałem studnie żelbetowe, w szczególności od źródła wody (moja studnia znajduje się w piwnicy).

Aby napełnić swoje zbiorniki drenami, poprowadziłem do nich rurociąg. W tym celu zakupiłem rury kanalizacyjne z tworzywa sztucznego, przeznaczone do użytku na zewnątrz.

Zaczynając od podłogi piwnicy, sam wykopałem rów o głębokości około metra i szerokości do 50 cm. Za pomocą specjalnego sprzętu wykonałem otwór w blokach fundamentowych piwnicy, przez który wyprowadziłem rurę łączącą kanał ściekowy wewnątrz domu ze studniami żelbetowymi szamba. Podczas montażu rurociągu zadbałem o to, aby było nachylenie, aby ścieki mogły swobodnie spływać do studni.

Aby zapobiec zamarzaniu kanalizacji, podczas układania rur wykonałem ich izolację. Trzeba było to zrobić bezbłędnie, ponieważ autonomiczne systemy kanalizacyjne nie dostarczają ścieków pod ciśnieniem, płynnie przepływają z domu do szamba. Dzięki izolacji nawet przy silnych mrozach moja kanalizacja działa bez przerwy.

Położył rurę kanalizacyjną z domu do pierwszej studni żelbetowej. Wpadają do niej ścieki, gdzie osiadają, osiadają ciężkie frakcje, a ciecz przepływa rurą do sąsiedniego zbiornika. Wzdłuż jego długości stworzył studnię inspekcyjną, niezbędną zgodnie z przepisami budowlanymi, mającą na celu sprawdzenie funkcjonalności i integralności rurociągu.