Projekt superbomb o mocy 10 000 megaton E. Teller, czyli dlaczego naukowiec chciał „podpalić” niebo

Amerykańska bomba atomowa (Fat Man) zrzucona na japońskie miasto Nagasaki miała wydajność około 20 kiloton. W Związku Radzieckim powstała tak zwana „Car Bomba” o pojemności odpowiadającej 50 megatonom w ekwiwalencie TNT - już 2500 razy potężniejsza niż amerykański Grubas.

Ale Edward Teller, znany jako „ojciec bomby termojądrowej”, miał plany stworzenia prawdziwie superbomby, która byłaby co najmniej 200 razy potężniejsza niż sowiecka bomba carska.

Wyścig termojądrowy i szalone projekty naukowców

Tak więc w latach 60., w środku zimnej wojny, wyścig o coraz potężniejsze ładunki termojądrowe osiągnął punkt kulminacyjny. Tak więc w USA powstała bomba B-41 o pojemności 25 megaton, aw ZSRR opracowano AN602 o pojemności 100 megaton. Ale ku naszemu szczęściu, one (bomby) nie zostały przetestowane.

Ale jeszcze przed tym okresem E. Teller snuł plany stworzenia ładunków, których siła była po prostu niesamowita i mogła sięgnąć
10 000 megaton w ekwiwalencie TNT.

Opracowany wcześniej przez E. Teller wraz z S. Ulam, schemat amunicji termojądrowej w czystej teorii pozwalał na niemal nieskończony wzrost mocy ładowania. Dlatego stworzenie bomby o mocy 10 000 megaton było bardziej niż realistyczne.

Dlaczego w ogóle potrzebujesz takiej mocy

Wcześniejsze badania wykazały, że zwiększenie ładunku bomby termojądrowej nie prowadziło do współmiernego wzrostu siły niszczącej. Za najskuteczniejsze ładunki uznano od 500 do 1000 kiloton.

Dlaczego więc poważnie rozważano wtedy projekty stworzenia tak potężnych ładunków termojądrowych?

Chodzi o to, że takie megabomby w zasadzie nie miały być używane jako klasyczne ładunki termojądrowe i zrzucane na terytorium wroga. Miały zostać wysadzone na orbitach zbliżonych do Ziemi na wysokości około 150 km od powierzchni Ziemi.

A główny efekt był taki, że z tak kolosalnej ilości energii, która z dnia na dzień spadł na atmosferę tak się ocieplił, że powietrze zamieniło się w wysoką temperaturę osocze. A niebo dosłownie stanęło w płomieniach.

W wyniku takiego działania całe terytorium pokryte kocem plazmowym zostało wypalone, niszcząc absolutnie wszystko, co w tym momencie znajdowało się na powierzchni. Co więcej, taka eksplozja była czysta od strony zanieczyszczenia jądrowego.

Oczywiście taki „ładunek” byłby nieprawdopodobnie ciężki i ważyłby około 2000 ton, a do tego zaproponowano dostarczenie na orbitę projektu superpotężnych rakiet chemicznych lub rakiet z impulsem atomowym projektu „Orion”.

W czasie pokoju takie megabomby znajdowałyby się na wysokich orbitach, a w razie konfliktu schodziłyby na niskie orbity okołoziemskie i były aktywowane.

I zgodnie z pomysłem Tellera jego orbitalne pociski termojądrowe, zwisające na orbitach, byłyby absolutnymi siłami pokojowymi, co całkowicie wykluczało samą możliwość ataku. W końcu detonacja takiej megabomby całkowicie oczyściła terytorium.

Na szczęście pomysł Tellera pozostał tylko w planach i na kilku rysunkach.

Jeśli chciałbyś dowiedzieć się o tak nietypowym projekcie, oceń materiał i nie zapomnij zasubskrybować kanału. Dziękuję za uwagę!